Tagarchief: roadburn kroon

Roadburn

Een tijdje terug was het weer zover, het manwezen kon eindelijk weer zichzelf zijn…geen kinderen in de buurt, die alle aandacht opeisen, geen vrouw, die het mens veels te goed kent en al helemaal geen slechte vrienden, lui die steeds aanwezig blijven omdat je ze nooit hebt verteld dat “ons gemeenschappelijk aandeel in dit moment van de maatschappij voorbij is”. Gewoon zichzelf. In mijn geval betekent dat muziek, bier, chicks, medicijnen, friet, Jack, J&B, shoarma, frikandellen, plastic munten, goeie vrienden en een luchtbed de ideale combinatie blijkt te zijn. En er is een festival, eens per jaar, omstreeks april, in Tilburg’s rocktempel, 013 dat mij vier dagen in een andere wereld brengt waar de ideale mix van voorgenoemde dingen aanwezig is. Roadburn. Het Walhalla, de Hemel, Samsara en parenclub Het Nachtegaaltje zijn alle afgeleiden van de sfeer die bij dit festival aanwezig is, zoveel is duidelijk. 

Vrienden veranderen in goden, vrouwen veranderen in groupies, sexbeesten of hardrockslavinnen en het eten is beter dan alle Michelin-sterren bij elkaar. Het bier wordt speciaal voor dit festival gebrouwen door ‘s-werelds beste biermeesters en alleen de allerbeste bands en muzikanten hebben het voorrecht hier te mogen staan. Dit jaar was het in 45 minuten uitverkocht en de mensen uit de hele wereld die een kaartje hadden waren allen mijn vrienden en vriendinnetjes en ik de hunne.

Zo ook mijn twee waarde vrienden, door dik en dun, breed en smal, laag en hoog, in alle altered staten kennen wij elkaar. Op dit festival praten wij nooit met elkaar, deze vier dagen bevinden wij ons in een constante transcedente mediatieve toestand waar wij slechts nog trillen en zijn. Afstanden, tijden en overige intermenselijke relaties doen er niet meer toe, de connectie is beter dan welke wifi of andere handshake dan ook. Perfect.

De eerste avond speelden als laatste in de Grote Zaal gelijk de meesters van het genre, de ongekende grootheden, de Noorse goden zelf, Motorpsycho. Na 1 nummer wisten wij al hoe laat het was, het was ze werderom gelukt, na deze Trondheimers al tientallen malen te hebben zien optreden, na talloze crosslinks en andere geniale bands te hebben gezien, flikten deze ubermenschen het wederom om na één nummer de genen-structuur van de aanwezigen voor altijd te wijzigen, aan te passen, te altereren, te verbeteren, heel subtiel doch effectief te beïnvloeden. Wij trilden hevig en totaal in sync mee, wij wisten genoeg. Dit wordt ’em. 

En zo was het. Zo ging het. 

Het nadeel van dergelijke trillingstoestanden is dat het lijf totaal degradeert tot de hoop functioneel transportvlees die het is. De drank en frikandellen dienen slechts ten doel dit vleesch van energie te voorzien en aangezien dergelijke hoogmediatieve toestanden nogal wat vlammen eisen, gaat het hard met het nat en droog spul. Heel hard.

Ruim drie uur later zijn we geland. Heel zacht en buitengewoon perfect.

De rest van de avond is geschiedenis (en alleen door anderen na te vertellen vrees ik).

Nacht. Slapen. Bubbels. Vissen. Grote houtzagerij in mijn hoofd. Tabletten!! Nu!! 

Affijn, ons zelf de volgende middag bij elkaar geraapt en weer op pad voor dag twee.

Daar kwamen we onze maat tegen van de avond ervoor. Ik vertelde hem van de houtzagerij en de grote ongeschaafde balken in mijn hoofd en hij knikte beleefd. Hij was ‘s-nachts nog bij de Tilburgse afdeling van De Nijl langsgeweest en een grote met extra pita-broodjes gaan eten. Toen hij klaar was met schransen, merkte hij dat hij een kroon kwijt was van zijn net gerestaureerde ivoorverzameling. Ingeslikt blijkbaar. En het was een dure, eentje van de klasse godverdegodverdeGODVER!!!!. Dus de volgende ochtend een paar sterke bakken gedronken, de spaghetti-zeef nog eens goed uitgespoeld en mee naar de wc. En daarin De Grote Hoop gedaan. Die gladde Dommelsch-shoarma bolus eens flink onder de hogedruk kraan gehouden en daar was ie!!! Die fuckin ivoren stront nugget!! Effe minuutje spoelen en KLIK, zo weer terug. 

DAT is Roadburn…

OM live at Roadburn